Teks:  2 Samuel 7:1-14

Dawid het ‘n baie lang pad gekom van sy dae as skaapwagter, die nuut gesalfde koning van Israel, tot ‘n dienskneg in die paleis, dan ‘n vlugteling voor die wreedaardige koning Saul, totdat hy uiteindelik ‘n sterk militêre leier word en dan na baie jare sy regmatige plek as die koning kan inneem.  Hy is nou ‘n geliefde koning en bring stabiliteit en voorspoed vir sy mense. 

Wanneer hy nou so oor sy lewe sit en terug dink, al die roem, voorspoed en weelde raaksien, besef hy dat dit alles net as gevolg van die betrokkenheid van God in sy lewe moontlik was.  Hy was slegs ‘n instrument in die hand van God … en tog is hy die een wat die vrug van al hierdie voorspoed geniet.  Hy beleef die roem en die rustigheid van die voorspoedige lewe. 

Terwyl nou so in dankbaarheid na dit alles kyk vang sy oog die plek van aanbidding.  Skielik besef hy dat hy in ‘n weelderige paleis woon, met diensknegte rondom hom, maar wanneer hy na die plek van aanbidding kyk sien hy ‘n ou tent tabernakel.  Dit ontstel hom en hy besluit om iets aan die saak te doen.  Hy roep die profeet Natan en hulle kom ooreen dat hy ‘n spoggerige tempel vir die Here gaan bou.  Natan stem onmiddellik daartoe in.

In die nag verskyn die Here egter aan hom en verbied hom om daarmee voort te gaan.  Die vraag wat die Here aan Natan stel is:  Waarom wil julle dit doen?  Dan verduidelik die Here aan hom dat Hy getrou was en alle beloftes gehou het wat Hy teenoor die volk en Israel gemaak het.  Hy was altyd teenwoordig en die volk en die koning kon nog altyd op hom reken.  So waarom sal hulle nou ‘n beter woning vir die Here wil oprig.  Hy gaan tog nie meer vir hulle beteken as Sy woonplek luukser is nie. 

Hy waarsku Natan dat Dawid se hande met bloed bevlek is en daarom is hy nie die geskikte kandidaat om die tempel te bou nie.  Die voorreg sal sy seun s’n wees.  Verder bestaan die gevaar dat Dawid die tempel om die verkeerde redes mag bou, om self erkenning te kry vir wat Hy vir God gebou het.  Die boodskap moes sekerlik vir Dawid teleurstellend gewees het en tog berus hy by God se besluit, want hy besef dat al doen ‘n mens dinge met die heel beste bedoelings, maar dis nie God se plan of tyd daarvoor nie, help dit niks.  God bly in beheer.  Daarom kan hy pragtige psalms skryf en God bly prys en eer, want hy besef dit gaan op die ou end oor God, God se eer en God se plan.  Ons bly net instrumente in Sy diens.