Teks:  Jesaja 62:1-5

Liedere:  89:1,2,3   46:1,2   42:1,5

Jesaja is ‘n profeet wat die mense van sy tyd waarsku dat baie groot veranderinge op hulle wag.  Hierdie verandering is egter nie iets waarna hulle uitsien nie.  Hy waarsku hulle dat die Assiriërs Israel gaan inneem en die Here gaan dit toelaat omdat hulle nie meer die Here eer soos wat van hulle as Sy volk verwag word nie.  Ongelukkig reageer die meerderheid van die mense nie op sy waarskuwings nie en gaan bloot voort soos in die verlede.  Hulle lag soms selfs uit en sê dat hulle nie bang is nie.  Hulle is God se volk en Hy sal nooit toelaat dat so iets met hulle gebeur nie.  Die volk luister nie.  Jesaja waarsku hulle dat hulle soos ‘n afgekapte stomp sal wees. 

En dan gebeur die ondenkbare.  Die waarskuwing word waar.  Die volk word in ballingskap weggevoer.  Ver in die vreemde land huil hulle nou en worstel met hulle omstandighede.  Dan kom die woorde van die profeet weer tot hulle en hulle besef dat die omstandighede waarin hulle hulself tans bevind, net hul eie skuld is. 

Die profeet begin dan om hulle te bemoedig.  Enige stomp wat afgekap is het die potensiaal om weer uit te loop en te begin groei.  So bestaan die moontlikheid ook dat Israel herstel kan word.  Dit is egter nie net ‘n moontlikheid nie, dis ‘n realiteit.  God regeer oor alles en almal.  Hy regeer daarom steeds ook oor hierdie vernielde volk.  As hulle hulself bekeer, hulle tot Hom keer en hulself weer aan Hom verbind, sal Hy hulle herstel en genees. 

Die profeet gebruik die metafoor van ‘n verdorde land om aan die volk te verduidelik wat die Here wil en kan doen.  So ‘n land lyk vir enige iemand wat daar verby gaan dood en verlate.  Na ‘n goeie reënbui verander alles egter.  Dan ontkiem die sade en die grasse en plante groei.  Binne ‘n paar dae of weke verander alles van leweloos na welig. 

Nou sê die profeet dat dit presies is wat God ook met hulle wil doen.  Hy wil Sy genade aan hulle gee en Hy wil sien hoe hulle as herstel word.  Wat hulle egter moet besef is dat dit net deur die ingryping van God moontlik is.  Die land kan nie self besluit om op ‘n gegewe oomblik net te begin groei nie.  Daar moet eers reën val voor enige iets kan gebeur.  So moet die volk ook besef dat hulle hulself eers aan God moet verbind en Hom toelaat om in te gryp voordat die herstel kan gebeur. 

In ons lewe werk dit nog net so.  Ons moet ons ook tot God wens en aan Hom verbind leef.  Ons moet ook ons prioriteit ondersoek en seker maak dat God sentraal in ons lewe staan.  Indien nie kan dit verander.  Met God se hulp lê daar altyd ‘n beter toekoms en wag.