Teks: Johannes 17:20-23
Liedere: 450:1,2 269:1-4 440:1-4
Die Reformasie breek aan met Martin Luther wat die brawe stap neem om 95 stellings teen die kerkdeur van Wittenberg in Duitsland vas te spyker, in protes teen die tradisies waarmee die Rooms-Katolieke Kerk van sy tyd hulself besig gehou het en wat hulle as die ware kerk vir die mense voorgehou het. So breek die Reformasie aan met die Reformatore wat terug keer na die Bybel en vir die mense die waarheid volgens die Woord verkondig. Van daardie moment begin die nuwe beweging oor die wêreld versprei: Sola Scriptura, Sola Fide, Solo Christo, Soli Deo Gloria, Sola Gratia. Die 5 Sola’s waarop die kerk van daardie dag af gebou is.
Volgens die gebed wat ons in Johannes kry bid Jesus dat Sy dissipels volgens een doel en een strewe sal leef. Die strewe om alleenlik Jesus as die Here te bely en vanuit daardie oortuiging met die Woord besig te wees en as navolgers van Hom te leef. Ons doel vir die lewe word deur Jesus bepaal. Hy bid daarvoor.
Ons doel is om dan dit wat ons glo te bely en daarna vanuit hierdie belydenis en oortuiging te leef. So word ons gevorm om as ware navolgers van Jesus ‘n verskil in die wêreld te maak. Ons moet egter onthou dat hierdie proses ‘n lewenslange en permanente proses is. Ons streef na dit waarvoor Jesus gebid het. So word ons geloof en ons karakter in Jesus gevorm. Ons kan egter nie net soms, af en toe, hiermee besig wees nie. So kan karakter nie gevorm word nie. Ons moet die heel- tyd met hierdie proses besig wees. Ja, soms sal ons verkeerd optree en baie spyt daaroor wees. Maar dit mag ons nooit ontmoedig nie. Ons moet besef dat ons besig is om in die Een Strewe waarvoor Jesus bid, te groei. Ons moet verder besef dat daar ‘n klomp dinge in die Evangelie is wat vir ons werklik eers betekenis kry as ons dit in ons eie lewe begin toepas. Dis goed om oor die inhoud van die Bybel te praat en daaroor te dink, maar dit kan nie net daar eindig nie. Ons word geroep om te deel in die Een Strewe wat Jesus vir ons het. En dit kan net plaasvind deur te doen. Daarom is die belydenis van ons geloof ‘n uiters belangrike geleentheid in ons lewe, maar dis nie waar dit kan of mag eindig nie. Ons word geroep om dan te leef wat ons glo en bely, geroep om ons geloof te leef!